ΕΚΘΕΣΗ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ- ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

 ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στις περισσότερες εκφωνήσεις των θεμάτων έκθεσης ζητείται συνήθως η ένταξη του θέματος σε κάποιο συγκεκριμένο επικοινωνιακό πλαίσιο. Τα συνηθέστερα επικοινωνιακά πλαίσια που ζητούνται είναι: άρθρο, εισήγηση / ομιλία και επιστολή. Ειδικότερα:

Άρθρο:  Σε ένα άρθρο θα πρέπει να δοθεί σύντομος τίτλος. Θα πρέπει να είναι εύστοχος και υπαινικτικός. Η χρήση σημείων στίξης σε έναν τίτλο τον καθιστά πιο ελκυστικό. Η γλώσσα μπορεί να είναι τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική. Το ύφος μπορεί να είναι ανάλογα με τον στόχο του αρθρογράφου, σοβαρό, χιουμοριστικό, δραματικό ή και ειρωνικό. Συνήθως στην αρχή του άρθρου αναφέρεται η αφορμή για την σύνταξη του κειμένου, που μπορεί να είναι κάποιο πραγματικό ή φανταστικό γεγονός της επικαιρότητας.

Εισήγηση / Ομιλία: Σε μια εισήγηση, πριν από τον πρόλογο αναγράφεται η προσφώνηση, δηλαδή η επικληση ή απεύθυνση στα παρευρισκόμενα άτομα, ανάλογα με τον τόπο που εκφωνείται η ομιλία. Για παράδειγμα: Αγαπητοί σύνεδροι, φίλοι, συμμαθητές, συμπολίτες / Κύριοι Βουλευτές, Κυρίες και Κύριοι. Η προσφώνηση είναι τυπική στο πλαίσιο πρωτοκόλλου και επιβάλλεται να γίνεται.

Μετά την προσφώνηση ακολουθεί μια εισαγωγική παράγραφος, η αφόρμηση, δηλαδή πριν τον πρόλογο να επισημάνουμε την αφορμή για την οποία οργανώθηκε η συγκεκριμένη εκδήλωση και έγινε η συγκέντρωση των ανθρώπων αυτών στον χώρο. Η  γενική αναφορά στην αφόρμηση θα δίνεται συνήθως από τον εκθεσιότιτλο και μπορεί να είναι ένα επίκαιρο γεγονός ή τα αποτελέσματα μιας έρευνας. Ενώ τέλος, η αφόρμηση κλείνει με την ειδική αναφορά στο τι θα αναφέρει ο ομιλών στην εισήγησή του, κάτι το οποίο σαφώς προκύπτει από τα ερωτήματα του κύριου μέρους του εκθεσιότιτλου.

Η γλώσσα κατά κύριο λόγο σε μια εισήγηση πρέπει να είναι κυριολεκτική. Το ύφος χρειάζεται να είναι επίσημο, σοβαρό και αντικειμενικό, αν και με μέτρο επιτρέπονται πάντα κάποιες ρητορικές ερωτήσεις, κάποιο χιούμορ ή ειρωνεία, α’ ενικό και πληθυντικό πρόσωπο καθώς και β’ πληθυντικό.

Τέλος η εισήγηση / ομιλία κλείνει με μια επιφώνηση, έναν τελικό χαιρετισμό που απευθύνεται στους παρευρισκόμενους και αναγράφεται μετά τον επίλογο κάτω δεξιά. Συνήθως γράφουμε: Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Επιστολή: Η επιστολή μπορεί να είναι α) επίσημη ή β) φιλική. Και στις δύο περιπτώσεις απαραίτητα αναγράφεται επάνω δεξιά στην σελίδα η ημερομηνία σύνταξής της (για παράδειγμα: Θεσσαλονίκη, 13 Δεκέμβρη 2013). Ακολουθεί η προσφώνηση, που κι εδώ αναγράφεται πριν τον πρόλογο. Ανάλογα με το πρόσωπο στο οποίο αποστέλλεται η προσφώνηση μπορεί να είναι α) όταν πρόκειται για επίσημη επιστολή: Αξιότιμε Κύριε/α, ενώ β) όταν πρόκειται για φιλική επιστολή: Αγαπητέ/Αγαπημένε-η.

Στη συνέχεια απαραίτητη και στην επιστολή είναι η καταγραφή της αφόρμησης, πριν τον Πρόλογο, για να επισημάνουμε τον λόγο που μας οδήγησε στο να συντάξουμε την συγκεκριμένη επιστολή καθώς και για να αναφέρουμε ακροθιγώς το περιεχόμενο αυτής. Η πρώτη γενική αναφορά της αφόρμησης μπορεί και πάλι να είναι κάποιο επίκαιρο γεγονός σχετικό με το δεδομένο του εκθεσιότιτλου, ενώ η ειδική αναφορά στο τι θα περιλαμβάνει η επιστολή μας προκύπτει σαφώς από τα ερωτήματα για το κύριο μέρος του εκθεσιότιτλου.

Η γλώσσα και το ύφος διαφοροποιούνται ανάλογα με το αν είναι επίσημη ή φιλική η επιστολή. Οπότε στην περίπτωση επίσημης επιστολής η γλώσσα φροντίζουμε να είναι κυρίως αναφορική, ενώ το ύφος επίσημο, σοβαρό και αντικειμενικό. Αντίθετα σε μια φιλική επιστολή η γλώσσα μπορεί να είναι απλή, καθημερινή και το ύφος πιο οικείο και προσωπικό.

Τέλος και στην επιστολή είναι ανάγκη να γίνει επιφώνηση μετά τον Επίλογο κάτω δεξιά. Όταν η επιστολή είναι επίσημη γράφουμε: Με σεβασμό / Με εκτίμηση. Όταν η επιστολή είναι φιλική γράφουμε: Με αγάπη / Με φιλικούς χαιρετισμούς.